Een heel bijzonder gezelschap uit Italië is dit: de zeven leden van de band zijn niet alleen gespecialiseerd in de kunst van de grote trommels, zoals je de term “Taiko” zou kunnen vertalen. Nee, daarbuiten zijn de vier mannen en drie vrouwen ook nog eens karateka’s en wat ze op een podium brengen houdt dan ook het midden tussen een trommelconcert en een karatedemonstratie. Eigenlijk -en dit bedoel ik allerminst oneerbiedig- zit er ook best wat acrobatie in de act en kun je dus van een soort muzikaal circus spreken. ysiek bijzonder vermoeiend voor de performers, auditief allesbehalve makkelijk verteerbaar voor de kijker/luisteraar, maar visueel wordt de nodige verlichting ingebouwd, zodat je je helemaal kunt vergapen aan de indrukwekkende inspanningen van het gezelschap.

Misschien kent u wel de Kodo-drummers of herinnert u zich nog, van dichter bij huis, de Slagerij Van Kampen…wel, het is in die regionen dat je moet gaan zoeken om deze CD te situeren. Alles draait om slagwerk en voor ons, onwetende Westerlingen, mar het algauw op een hoop lawaai-op-trommels lijken, als je de moeite doet om deze CD enkele keren te beluisteren, valt je algauw het raffinement op, waarmee de composities in elkaar gedraaid zijn: je hoeft niet eens over een geweldige verbeeldingskracht te beschikken om bij deze klanken ook beelden te kunnen verzinnen, al zal het resultaat van die oefening allicht verschillen van mens tot mens.

Hoe dan ook, het gezelschap rond componist Mirco Taddei en ex-karatekampioen Luciano Parisi gaat al een dikke vijftien jaar mee en ze heeft een dermate grote reputatie opgebouwd, dat de grote Joji Hirota -die deze CD ook producete- er al meer dan tien jaar lang in toestemt om de band te blijven onderwijzen in de edele kunst die Taiko in Japan is. Zo kwamen ze ook in het vizier van Kurumaya Masaaki, die andere leidende figuur in het genre en ze moeten zodanig goed zijn, dat beide heren de Italianen meer dan geregeld meenemen op tournees die hen zowat overal in de wereld brengen.

Nogmaals: dit is heel speciaal, maar de manier waarop de band het contact evoceert tussen mens en natuur, de confrontatie tussen duisternis en licht en de manier waarop met de werking van de elementen gespeeld wordt, maken deze plaat tot een heuse belevenis, al stel ik me voor dat een openluchtconcert van dit Liturgische gezelschap met z’n zelfgemaakte trommels een redelijk onvergetelijke gebeurtenis is, waarbij je letterlijk mee opgaat in de golf van trillingen die door de bij momenten bijzonder grote trommels veroorzaakt worden. Iets om naar uitkijken, maar wel enkel voor mensen met enige ervaring én incasseringsvermogen…

(Dani Heyvaert)